Het ministerie van V&D

Ik ben er al tien jaar niet meer geweest. En volgens mij is een warenhuis zoals V&D niet echt meer van deze tijd. Maar toen ik er nog kwam ....

... moest ik bij het personeel altijd aan ambtenaren denken. Bij V&D waande ik me altijd in een ministerie. Saaie. bleke mensen. Mager en alle mannen een snor.  Ze deden machinaal hun werk zonder enige levensvreugde. Ik vermoed dat ze daarop geselecteerd werden. Misschien was er een interne opleiding die alle vreugde uit je sloeg. Of het selecteerde zichzelf uit. Als je een baan voor het leven wilde en veilig in het ziekenfonds dan ging je bij de overheid of bij V&D werken. En als je elke maand wat geld opzij legde kon je een caravan kopen voor de vakantie in eigen land. En nu staan ze binnenkort op de keien. Maar ach, je kunt altijd je caravan nog verkopen!

Ik weet het. Het is vreselijk als dit je overkomt.